Czy każdy z nas ma odrobinę ADHD?
Dla wielu osób radzenie sobie z ADHD to ciągła walka, pełna wyzwań, które wykraczają poza zwykłe trudności dnia codziennego. Dodatkowo uwagi, które możemy słyszeć każdego dnia takie jak „W dzisiejszych czasach każdy ma trochę ADHD”, „To normalne zachowanie” czy „Każdy przez to przechodzi”, mogą umniejszać prawdziwym i głębokim trudnościom, z jakimi na co dzień mierzą się osoby z ADHD. Takie komentarze, nawet jeśli mają na celu zrozumienie tych wyzwań, mogą niechcący zminimalizować walkę osób z ADHD. Symptomy ADHD znajdują się w spektrum typowych ludzkich zachowań, gdzie okazjonalne zapominalstwo czy spóźnienie się na spotkanie, mogą wydawać się zrozumiałe. Jednak kluczowe jest zrozumienie różnicy między takimi powszechnymi wpadkami, a rzeczywistymi wyzwaniami, jakie stawia przed nami ADHD.
Dorastając, mogłeś/łaś słyszeć lekceważące uwagi typu „Każdy tak ma” albo “To normalne”, kiedy miałeś/łaś problemy ze skupieniem się lub organizacją. Moi klienci mówią, że takie komentarze sprawiały, że zastanawiali się, czy np.; niewystarczająco się starali.
Obserwując moje codzienne trudności jak również moich klientów, od zapominalstwa po problemy z koncentracją na zadaniu, zdałem sobie sprawę, że to te same wyzwania, z którymi borykałem się przez lata. Był to dla mnie moment przełomowy, pełen uznania i akceptacji. Nagle zrozumiałem, że to, co przeżywałem, nie było wynikiem lenistwa czy braku wysiłku – to zaburzenie neurorozwojowe głęboko zakorzenione w strukturze i funkcjonowaniu mojego mózgu. Ta świadomość pozwoliła mi podchodzić do mojego ADHD z większym współczuciem i zrozumieniem. Ostatecznie doprowadziło mnie to do diagnozy w 2022 roku. Teraz wiem, że ADHD nie jest przelotnym problemem, wynikiem złego dnia czy kwestią osobistego wyboru.
Uznając tego typu zachowania innych ludzi, musimy zdać sobie sprawę, że chociaż każdy może doświadczać momentów zapominalstwa czy rozproszenia, to ogromna większość, około 90-95%, nie ma ADHD i nie może utożsamiać się z tymi doświadczeniami. Kluczowe jest podejście do dyskusji na temat ADHD z wrażliwością i świadomością, rozumiejąc unikalne trudności osób rzeczywiście dotkniętych tym stanem neurodywergentnym.* Rozumiejąc i obalając powszechne błędne przekonania, możemy przyczynić się do stworzenia bardziej inkluzywnego i wspierającego środowiska dla osób z ADHD, umożliwiając im godne warunki do radzenie sobie z wyjątkowymi wyzwaniami.
Chęć wsparcia osób z ADHD wymaga zrozumienia i empatii. Aby skutecznie pomagać, należy słuchać ich doświadczeń bez oceniania. Często najbardziej wartościowym wsparciem jest po prostu zapewnienie przestrzeni, w której mogą wyrazić swoje myśli i uczucia, wiem to z własnego doświadczenia. Zachęcanie do poszukiwania
profesjonalnej pomocy, czy to poprzez terapię, coaching, czy wsparcie grupowe, może być również bardzo wartościowe. Ponadto, na poziomie codziennym, można wspierać poprzez pomoc w organizacji i planowaniu, proponując narzędzia lub strategie, które mogą ułatwić zarządzanie czasem i zadaniami. Uznając, że każda osoba z ADHD jest unikalna, istotne jest, aby dostosować pomoc do indywidualnych potrzeb i preferencji. Wsparcie, akceptacja i zrozumienie mogą znacząco przyczynić się do poprawy jakości życia osób z ADHD, umożliwiając im pełniejsze i bardziej satysfakcjonujące życie.
Jeśli natomiast szukasz wsparcia, rozważ dołączenie do mojego programu coachingowego dla małych grup ADHD. To doskonała okazja, by dalej eksplorować strategie, otrzymać wsparcie i połączyć się ze wspierającą społecznością, aby skuteczniej radzić sobie z ADHD.
*stan neurodywergentny – określa różnorodność w funkcjonowaniu mózgu i systemach poznawczych, która wyróżnia się na tle tego, co uważane jest za typowe lub neurotypowe. Neurodywergencja obejmuje szeroki zakres stanów, takich jak ADHD (zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi), ASD (spektrum autyzmu), dysleksja i inne. Termin ten podkreśla, że różnice te nie są deficytami ani zaburzeniami w ścisłym tego słowa znaczeniu, ale raczej naturalnymi wariantami ludzkiego mózgu. Podejście to promuje akceptację i docenianie tych różnic, a także dąży do zrozumienia unikalnych wyzwań i mocnych stron, jakie mogą wynikać z neurodywergencji.
